Obchód lekarski

Dziś była akcja kleszcz 2.

Coś miał szyi, a nie wiedziałam: co. Wyczułam głaszcząc. Oczyma duszy widziałam, jak go kładę pod lampę, a on sobie daje oglądać szyję po poprzednim wyciąganiu... No, ale cóż. Obchód lekarski trzeba zrobić. Pacjent miał zabieg, to trzeba objerzeć, jak się goi, to zrobię od razu dwa w jednym. Nieważne, że pacjent ma 4 nogi i łapie myszy. Pacjent, to pacjent.

Dał sobie obejrzeć. Dał z jednej strony, tej poprzedniej. I z drugiej, gdzie wyczułam nowy obiekt. Obiektu już nie było, może sobie wydrapał, zwłaszcza, że to nie było kleszczo-kształtne, tylko jakieś takie inne, miększe, ale kawałek dalej zobaczyłam wędrujące po futrze zwierzątko z czerwoną pupką. Znowu. Kleszcz zwierzęcy. Zdjęłam. Kot leżał. Grzecznie. Dawał się obmacywać. Kot, który jest raczej niedotykalski, dawał sobie pogmerać w futrze, kawałek po kawałku. Lekko mruczał. Leżał spokojnie i luźno. Bez trzymania. Skończyłam macać – wstał i poszedł. On tak ma w zwyczaju, że na kolana to na 3 sekundy, a potem to wstaje i idzie. Tym razem leżał dużo dłużej i to praktycznie bez trzymania. Wstał jak przestałam patrzeć w futro, a już tylko głaskałam.

I ktoś mi wmówi, że on nie rozumie?