Nogą go, nogą!

Odkryłam nowy sposób łowienia leszczy. Związany z nogą. A wszystko przez książki.

Siedziałam sobie na łódce, i czytałam, bo ja dostają szału jak mi dłuższy czas nic nie bierze, a tam potrafi nie brać i godzinę i dłużej. I co, tak siedzieć i siedzieć? No, to sobie czytałam. Tylko wtedy co jakiś czas trzeba patrzeć na szczytówki wędki (szczytówka, jak sama nazwa wskazuje to część szczytowa, ta cienka co się łatwo ugina). Jak szczytówka się ugina - znaczy jest branie. Jak szczytówka się porządnie telepie, to jest porządne branie, należy wyciągać rybę. Dzwoneczka nie mam przy wędce (miałam ale mi spadł i się utopił). Trochę kiepsko -bo jak się człowiek zaczyta to nie zauważy że mu ryba bierze, a ona się poszarpie i odczepi. Kiepsko, ojoj. Co by tutaj. A trochę wiało tego dnia, to przy trzymałam wędkę stopą. Siedziałam za ławeczką w łódce, półleżąco, tak że stopę oparłam na wędce. Tak po prostu i trzymałam wędkę stopę. POCZUŁAM BRANIE. Stopą. Wędka drgała wystarczająco, żeby to było ładnie czuć.

I w ten miły sposób spokojnie mogłam siedzieć i czytać. Jak brało to czułam stopą. Tylko sposób dobry na ciepłe dni, bo stopa powinna być bez buta. Inaczej prędzej się złapie katar niż rybę - jak z humorem pisze jedna moja czytelniczka.

 Koteczek mój - dawno już o nim nie było.